7 حقیقت علمی در مورد اوتیسم

نتیجه گیری در مورد علل و درمان اوتیسم آسان نیست. دکتر لیزا کرون می گوید: درباره اوتیسم، نظرات بسیار زیاد و داده های بسیار کمی در دسترس است. اما در چند سال اخیر، اتفاق نظری در مورد دست کم چند قطعه از این پازل به وجود آمده است. همچنین، با پیشرفت تحقیقات، مشاهده روابط بین یافته ها و کشف درمان های مناسب برای هر فرد مبتلا به اوتیسم آسان تر خواهد شد.

بیماری اوتیسم ارثی است و احتمال ابتلا به اوتیسم در کودکانی که در خانواده خود دارای افراد اوتیسم هستند، بیشتر از سایر کودکان است.

هفت واقعیت علمی که محققان بر آن توافق دارند

ممکن است برخی از افراد مخالف هر گونه اظهار نظری درباره اوتیسم باشند، اما در رابطه با این هفت مورد بیشتر متخصصان اتفاق نظر دارند. البته این نکات لزوما راه روشنی برای پیشگیری یا درمان در اختیارمان قرار نمی دهند، اما دست کم در نشان دادن راه می توانند موثر باشند.

بیش از یک نوع «اوتیسم» وجود دارد

حدود 25 درصد از افراد مبتلا به اوتیسم در گیر مشکلات گوارشی هستند. 25٪ اختلالات تشنجی دارند و بسیاری از آن ها دچار اختلالات خواب هستند. یافته های اخیر نشان می دهد که بسیاری از علائم مختلف در واقع می­تواند نشان دهنده دلایل مختلف باشد – و همچنین می تواند انواع مختلفی از “اوتیسم” را نشان دهد. از این رو، اکنون مطالعه گسترده ای در دانشگاه UC Davis’s M.I.N.D در حال انجام است، با این امید که با جداسازی فنوتیپ‌های مختلف اوتیسم بتواند در درک بهتر علل این بیماری و درمان‌ آن سرعت بخشد.

اوتیسم دارای یک مولفه ژنتیکی است

بیماری اوتیسم ارثی است و احتمال ابتلا به اوتیسم در کودکانی که در خانواده خود دارای افراد اوتیسم هستند، بیشتر از سایر کودکان است. محققان در تلاش هستند تا ژن‌های مرتبط با اوتیسم را شناسایی کنند با این حال، تیم پژوهشگران همچنان در مورد نحوه عملکرد این ژن‌ها برای ایجاد علائم اوتیسم در حال تحقیق است. سوفیا کولامارینو، مدیر برنامه علمی در Cure Autism Now، توضیح می دهد: “ما در مورد ژن ها صحبت می کنیم زیرا آن ها به ما اجازه می دهند منشاء بیولوژیکی مشکل را بیابیم.”

رابطه ای بین اوتیسم و ساختار مغز وجود دارد

مطالعات اخیر مغز نشان می دهد که مغز افراد مبتلا به اوتیسم در سنین یک تا دو سالگی با سرعتی غیرعادی رشد می کند و سپس به سرعت رشد طبیعی خود بر می گردد.

مطالعات اخیر مغز نشان می دهد که مغز افراد مبتلا به اوتیسم در سنین یک تا دو سالگی با سرعتی غیرعادی رشد می کند و سپس به سرعت رشد طبیعی خود بر می گردد. همچنین، برخی از مطالعات در زمینه تصویربرداری از مغز  نشان می دهد که مناطق خاصی از مغز بزرگتر از حد معمول هستند. از این رو، همچنان تحقیقات در حال انجام است تا مشخص کند که آیا این تفاوت‌ها در ساختار مغز منجر به اوتیسم می‌شوند، یا اینکه خود آن ها ناشی از اوتیسم هستند و یا همراه با اوتیسم ایجاد می شوند و منشا دیگری ممکن است داشته باشند.

رابطه ای بین اوتیسم و فعالیت مغزی وجود دارد

مطالعات اخیر تصویربرداری از مغز نشان می دهد افراد مبتلا به اوتیسم و افراد معمولی به طور یکسان از مغز خود استفاده نمی کنند. برای مثال، افراد اوتیستیک مانند بسیاری از افراد از مغز خود برای “رویای روزانه” استفاده نمی کنند و همچنین روند پردازش اطلاعات مربوط به چهره ها در این دو گروه از افراد با هم متفاوت است. بنابراین، تا الان می دانیم که این اطلاعات کاملا علمی و صحیح هستند، اما نمی دانیم که چه چیزی باعث ایجاد این تفاوت‌ها می‌شود – و یا اینکه آیا این تفاوت‌ها به نوعی منجر به ایجاد علائم اوتیسم می‌شوند یا خیر.

رابطه ای بین اوتیسم و مواد شیمیایی در مغز وجود دارد

مواد شیمیایی موجود در مغز انتقال دهنده ی سیگنال‌هایی است که به مغز اجازه می‌دهد تا به طور طبیعی فعالیت کند. سوفیا کولامارینو توضیح می‌دهد: «سلول‌های عصبی با استفاده از سیگنال‌های الکتروشیمیایی با هم ارتباط برقرار می‌کنند، اما شواهدی از حوزه‌های مختلف مغزی وجود دارد که نشان می دهد در مغز برخی افراد، روند انتقال اطلاعات ممکن است معیوب باشد». بنابراین، اگر بدانیم کدام یک از فرستنده ها دچار مشکل شده اند، درمان های موثرتری خواهیم داشت.

احتمالا ژن ها با عوامل محیطی در تعامل هستند

این احتمال وجود دارد که ژنتیک و عوامل محیطی در ایجاد اوتیسم با هم در تعامل باشند.

با این حال، هنوز هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد کدامیک از عوامل محیطی یا ژنتیکی ممکن است درا یجاد اوتیسم دخیل باشد. دکتر کرون معتقد است: «در شناسایی بیماری اوتیسم به نوعی حساسیت ژنتیکی نیاز داریم. سپس باید در معرض چیزی قرار بگیریم که اکنون بدست آوردن آن دشوار است. همین مسئله می تواند انگیزه ای ایجاد کند تا به عوامل ایجاد کننده اوتیسم دست یابیم.»

هیچ عاملی منجر به ایجاد اوتیسم نمی شود

بعید است که عامل واحدی – واکسن‌ها، غذاها یا سموم محیطی – منجر به افزایش شدید تشخیص های اوتیسمی باشد. از اینرو، دکتر کرون بر این باور است: «به منظور یافتن سرنخ‌هایی درباره علت این بیماری، باید مطالعات بسیار گسترده ای انجام شود و پیکربندی‌های بیماری‌های مختلف همراه با اوتیسم مورد بررسی قرار بگیرد … و مشخص شود که در هر گروه به صورت جداگانه چه چیزی منحصربه‌فرد است.» بنابراین، پژوهش های جدید به این پرسش ها می پردازد که «چگونه این حلقه ها با یکدیگر هم همپوشانی دارند؟ و موضوع مشترک بین آن ها چیست؟»

منبع: verywellhealth.com / ترجمه: فاطمه شهابی