دلایل شایع حساسیت به لباس

بثورات پوستی یا همان راش ها مشکلات رایجی هستند که بسیاری از افراد آن را تجربه می کنند و زمانی که این بثورات خارش دار می شوند، بیشتر مردم علت ایجاد آن ها را آلرژی می دانند. اولین فکری که افراد می­کنند، معمولا حساسیت به مواد غذایی، حیوانات خانگی و حساسیت های دارویی و همچنین صابون ها، مواد شوینده، عطرها و دیگر لوازم بهداشتی است که روی پوست زده می شود. با این حال، یکی دیگر از موارد احتمالی برای بروز حساسیت های آلرژیک که افراد نباید آن را نادیده بگیرند، لباسی است که می پوشند.

به طور خاص، انواع مواد شیمیایی و مواد مورد استفاده در لباس‌ها می توانند منجر به درماتیت تماسی آلرژیک شوند. درماتیت تماسی به نوعی از بثورات بسیار خارش دار گفته می شود که به تدریج برجستگی های کوچک قرمز رنگ و یا حتی تاول هایی را ایجاد می کند. این بثورات معمولا به محل قرار گرفتن در معرض آلرژن محدود می شوند.

حساسیت به نیکل

احتمالا شایع ترین علت آلرژی به لباس ناشی از درماتیت تماسی به نیکل است. نیکل به طور معمول در گیره‌ها و پرچ‌های شلوار (به خصوص شلوار جین آبی)، پیراهن و ژاکت و همچنین روی کمربندها و دیگر اکسسوری‌ها یافت می شود. بثورات خارش دار موجود در اطراف ناف (ناف) نیز معمولا به دلیل حساسیت به نیکل موجود در این لباس ها ایجاد می شود.

.

حساسیت به مواد لاستیکی

خاصیت کشسانی در لباس و کفش یکی دیگر از علل شایع آلرژی به لباس است. در واقع، وجود بثورات دور کمر، مچ دست، مچ پا و پاها نشان می دهد که این قسمت ها از بدن به ترکیبات لاستیکی به کار رفته در لباس ها حساسیت دارند. این ها تعدادی از آلرژن های بالقوه مختلف در مواد لاستیکی مورد استفاده در لباس ها هستند که منجر به بروز درماتیت تماسی می شوند، از جمله: ترکیبات کربا، لاستیک سیاه، ترکیبات مرکاپتو، تیورام و مرکاپتوبنزوتیازول.

فرمالدئید

فرمالدئید نوعی ماده نگهدارنده است که برای پرداخت نهایی پارچه هایی با پرس دائمی استفاده می شود. لباس‌هایی که دارای «پرس دائمی» یا «بدون چروک» هستند، فرمالدئید دارند، بدین ترتیب شکل ظاهری خود را حفظ کرده و از ایجاد چین و چروک روی آن ها جلوگیری می کند. از این رو، درماتیت تماسی با فرمالدئید در لباس می تواند منجر به ایجاد بثورات پوستی در بدن شود، به ویژه پشت (پشت نزدیک به زیر بغل ها)، کناره های گردن، جلوی ران ها و به طور قسمت هایی از بدن که لباس بیشتر به آن ساییده می شود.

رنگدانه ها

تعدادی از رنگدانه های مختلف در لباس ها نیز ممکن است منجر به بروز درماتیت تماسی شوند. برای مثال، Disperse blue 106 یک رنگدانه آبی تیره است که برای رنگ آمیزی لباس ها به رنگ آبی تیره، قهوه ای، مشکی، بنفش و سبز استفاده می شود. اما، از آنجایی که این رنگدانه به فنیلن دیامین مربوط می شود، ممکن است افرادی که به رنگ مو حساسیت دارند، در معرض خطر واکنش های آلرژیک به این رنگدانه نیز باشند. دی کرومات پتاسیم رنگدانه دیگری است که برای تولید منسوجات و رنگ آمیزی میز بیلیارد به رنگ سبز روشن استفاده می شود. این رنگدانه نیز به خوبی شناخته شده است که باعث درماتیت تماسی می شود، به خصوص در افرادی که با چرم، رنگ و سیمان کار می کنند.

مورد آخر کبالت است، رنگدانه دیگری که رنگدانه آبی روشن یا دیگر رنگ های ساخته شده از این رنگ اصلی (مانند سبز روشن) را می سازد. همچنین گفته می شود که کبالت یکی از علل شناخته شده درماتیت تماسی به خصوص در افرادی است که به نیکل حساسیت دارند.

توصیه ها

راه کارهایی وجود دارد که افراد مشکوک به حساسیت به لباس باید آن ها را دنبال کنند:

آن افرادی که به نیکل حساسیت دارند، باید از پوشیدن لباس هایی با گیره، دکمه و زیپ های فلزی خودداری کرده و در عوض آن ها را بست های پلاستیکی جایگزین کنند. همچنین، هر بست فلزی مانند پرچ شلوار جین آبی را با یک تکه نوار پارچه ای بپوشانده شود تا مانع از ساییده شدن آن به پوست شکم باشد.

افراد مبتلا به حساسیت به مواد لاستیکی باید پوشیدن لباس‌هایی با نوارهای الاستیک خودداری کنند، در نتیجه یا باید آن نوارها را خارج کرده و یا آن ها را با نخ کشی جایگزین کنند.

می توان از فرمالدئید موجود در لباس ها اجتناب کرد: با شستن لباس ها قبل از پوشیدن و همچنین با نپوشیدن لباس های «بدون چروک»، «بدون آهن» و یا لباس هایی که با «پرس دائمی» هستند.

افرادی که به رنگدانه ها حساسیت دارند، باید قبل از پوشیدن لباس ها را یک یا چند بار بشویند تا رنگدانه های اضافی تا حد ممکن پاک شوند. بعلاوه، خودداری از پوشیدن لباس هایی با رنگ‌های تیره (مانند آبی، مشکی، قهوه‌ای و سبز) و در عوض استفاده از رنگ‌های روشن (مانند سفید، زرد، بژ و نارنجی) از بسیاری از رنگدانه‌های رایج مشکوک به ایجاد درماتیت تماسی جلوگیری می‌کند.

منبع: verywellhealth.com / ترجمه: فاطمه شهابی