- برگ های گیاه شنگ از خونریزی معده جلوگیری می‌ كند.
- اگر مسموم شدید از ریشه‌ این گیاه استفاده كنید.
- گل این گیاه را بر روی محل سوختگی قرار دهید تا از قدرت التیام آن برای سوختگی پی ببرید!
- ریشه گیاه شنگ دارای لعاب بوده و کمی تلخ است و خوردن آن اشتها را فوق‌ العاده زیاد می ‌کند.
- در شنگ ماده موثره‌ای وجود دارد که برای سلامتی کبد، شش و قلب مفید است.
- عصاره گیاه شنگ که در طب سنتی ایران طرثوت خوانده شده است پادزهری قوی است و در ساختن تریاق فارون به کار می ‌رود. برای معالجه نزله ریوی، نقرس، رماتیسم و امراض جلدی جوشانده شصت گرم ریشه شنگ را تجویز کرده ‌اند.
- اگر این گیاه را پُختید هرگز آب آن را دور نریزید بلکه آن را بنوشید، زیرا منافع شنگ در آب جوشانده آن جمع می ‌شود، عصاره شنگ جهت درمان کچلی و زخم های جلدی مفید است.

- این خاصیت گیاه برای صفرا مضر است اما خونریزی داخلی و دستگاه گوراش را تا حد زیادی برطرف می‌کند.
- ضماد آن را برای التیام عصب قطع شده مفید دانسته ‌اند. ضماد گل شنگ با موم، جهت سوختگی با آتش مفید است.
- ریشه شنگ خلط ‌آور و نرم‌ کنده سینه و التیام دهنده زخم ها می باشد.
- خوردن برگ های شنگ اسهال و خون ریزی معده را بند می‌ آورد و برای مسلولین نافع است.
- برای رماتیسم مفید است و آب ریشه خام شنگ زگیل را از بین می ‌برد.
- ساقه گیاه شنگ غنی از ترکیبات فنولی است. شنگ برای زخم معده نقش حفاظتی دارد و دیواره معده راتقویت می‌کند. همچنین در سم زدایی بدن نیز از این گیاه استفاده می‌شود.
- ریشه شنگ برای جلوگیری از اسهال و خون ریزی، از برگش قوی تر است. پاشیدن برگ و گل خشک شده این گیاه در روی زخم های چرکی و متعفن سودمند می‌ باشد.