- سیبزمینی گیاهی است از تیره سیبزمینیان که دارای برگهای مرکب و بریده و گلهای سفید یا بنفش است.
- سیب زمینی سرشار از بتاکاروتن (پیش ساز ویتامین آ) است که وقتی پخته میشود به آسانی جذب میشود. ساقه و برگهای سیب زمینی حاوی سمی بنام سولانین است، بنابراین نباید آن را مصرف کرد.
- مهمترین ماده اصلی موجود در سیب زمینی نشاستهاست که معمولاً ۹ تا ۲۵ درصد آن را تشکیل میدهد، از این رو برای تأمین انرژی ماده مفیدی است که نسبت به غلات کمتر تحت تأثیر آفات قرار میگیرد و پرورش آن آسان تر است.
- سیب زمینی تقویت کننده قلب، محکم کننده لثه، مسکن درد و زخم معده است. سیب زمینی در بین سبزیجات حاوی ویتامین ث بالایی است و برای تأمین ویتامین ث مورد نیاز برای جلوگیری از خونریزی لثه مفید است، ولی نکته بسیار مهم این است که در اثر ماندن در انبار و پخت نامناسب مقدار زیادی از ویتامین ث آن به هدر میرود.
- سیب زمینی علاوه بر ویتامین ث حاوی مواد مفید دیگری مثل پتاسیم، فسفر، آهن و منیزیم است.
- سیب زمینی حاوی مقدار زیادی ویتامین ب۶ است. بسیاری از آنزیمهای بدن خصوصاً آنهایی که در تبدیلات پروتئینی درگیر هستند به ب۶ محتاج هستند، در نتیجه برای تولید سلولهای جدید احتیاج به ب۶ داریم. ب۶ در جلوگیری از سرطان نیز مفید است.
- سولانین از ترکیبات گلیکو آلکالوئیدهاست که در سیبزمینی با ظاهر شدن رنگ سبز به ویژه در قشر زیر پوست آن مشخص میشود. مقدار زیاد این سم موجب مسمومیت میشود که با نشانههایی نظیر سوزش گلو، حالت تهوع و تعریق شدید و نفستنگی همراه است. به هنگام مصرف نیز قسمتهای سبزرنگ را دور انداخت.