خواص میوه و سبزی: هلو میوه زیبایی و لاغری

هُلو (به دری: شفتالو) میوه آبدار درخت هلو (نام علمی: Prunus Persica در لاتین به معنی آلوی ایرانی) و دارای هسته‌ی سخت، گوشت زرد، یا نسبتاً سفید و پوستی مخملی است. بر اساس چسبیدن گوشت به هسته، این میوه به دو دسته هسته‌جدا و هسته‌چسب تقسیم می‌شود. یکی از میوه‌هایی که تا حد زیادی با هلو ارتباط دارد شلیل است. ارتباط شلیل‌ها با هلو تا حدی است که در واقع گاهی اوقات محصولات هلو حاوی تعداد کمی شلیل است و برعکس. شلیل در واقع نوعی هلو با ژن مغلوب است که میوه‌های بدون کرک تولید می‌کند. درخت هلو سه نوع شاخه ساده، مرکب و کاذب تولید می‌کند. شاخه‌های ساده فقط جوانه رویشی تولید می‌کنند. شاخه مرکب، جوانه رویش و زایشی و شاخه کاذب در طول شاخه جوانه زایش و در نوکم جوانه رویشی تولید می‌کند که در هنگام هرس نوک شاخه کاذب حذف می‌شود. جوانه گل هلو ساده است و در جانب شاخه‌های یک ساله تشکیل می‌شود.

خواص میوه هلو

هلو مثل تمام میوه‌ها خواص ادرارآور و ملین دارد. گوشت هلو دارای سلولوزهای نرم است و کاملاً هضم می‌شود. هلو میوه‌ای نسبتاً کم ترشی است. مواد قندی و نشاسته‌ای آن به آسانی هضم می‌شود و معده به راحتی هضم آن را تحمل می‌کند.

به نظر می‌رسد که مواد قندی هلو ترشحات غده‌های هاضمه را تقویت می‌کند و هضم غذا را آسان می‌سازد.

هلو سرشار از انواع ویتامین‌هاست، به خصوص ویتامین‌های ب ۱، ب ۲ و آ.

این ویتامین‌ها به مقدار زیادی در پوست هلو تمرکز یافته است.

هلو داری انواع مختلف با گونه‌ها و طعم‌های متفاوت است. از انواع مختلف ای میوه می‌توان به بلخی، کاردی، زعفرانی (که دارای دو نوع هسته‌جدا و هسته چسب موجود است و مورد استفاده قرار می‌گیرد)، هلو انجیری، هلو هلندری (که شباهت فریبنده‌ای به زردآلو دارد) نام برد. از استان‌های تولیدکننده عمده هلو می‌توان به استان چهارمحال و بختیاری و به صورت عمده شهر گردشگری و زیبای سامان و استان البرز و شهر کرج اشاره کرد. هلوی بلخی که بسیار بزرگ و شیرین است، از تولیدش بسیار کاسته شده است، زیرا بلافاصله بعد تماس لک می‌شود و چهره‌ی بدی به خود می‌گیرد.

مواد غذایی تشکیل دهنده: