فن آوری های جدید در حال تغییر و طوفان در دنیای تناسب اندام هستند
این مقاله به بررسی موارد زیر می پردازد با مانکن همراه باشید:
شاید کمتر کسی در این سیاره خاکی وجود داشته باشد که نخواهد از وسط این دنیای واقعی، لحظاتی را حین تمرین های نسبتا سخت ورزشی، در یک دنیای دیگری بگذراند. در واقع، کمتر پیش می آید برای فردی که در حال رکاب زدن روی دوچرخه ثابت یا سایر وسایل ورزشی است و دور تا دور آن را افرادی گرفتند که هر کدام مشغول شمردن تعداد ست های ورزشی خودشان هستند فضایی جذاب و هیجان انگیز به نظر برسد.
و این در حالی است که سیستم عامل های واقعیت مجازی – جایی که محیط اطراف شخص کاملا با دنیای دیگری از جنس دیجیتال جایگزین می شود- تا سال ۲۰۱۹ همچنان موفق نشده اند تا تاثیری آنچنانی بر دنیای تناسب اندام بگذارند. اما خوشبختانه امروزه این صنعت دارای پیشرفت روزافزون است.
“در سال ۲۰۱۸ تخمین زده شد که واقعیت مجازی تا 30٪رشد داشته است و این بیشتر به دلیل محبوبیت PlayStation VR بود. به گفته جردن هیگینز، انتظار می رود که راه اندازی Oculus Quest (در فیس بوک) (در سال ۲۰۱۹) جهش بزرگ دیگری در این حوزه باشد”.
“برنامه های مربوط به تناسب اندام بیشتر از آنکه یک نوع اصلی ورزش باشد، مکملی برای آن ورزش به حساب می آیند، اما مزیت اصلی آن ها حس تازگی است که تمرین را از آن روال یکنواخت خارج کند”. ایده اصلی برای این کار، این است که اگر روی دوچرخه ثابت در حال رکاب زدن هستید، به جای خیره شدن به پشت عرق کرده ورزشکار جلوییتان، وارد مکان های زیبایی مثلا در کوههای آلپ سوئیس شوید و به مناظر زیبای آن جا چشم بدوزید.
اما این تنها توانایی “فرار” از دنیای واقعی نیست که سکوهای واقعیت مجازی را به یک دنیای جدید جالب برای ورزش تبدیل می کند.
به دلیل ماهیت متصل به اینترنت هدست های VR و سایر دستگاه ها، ردیابی و نظارت بر معیارهای کلیدی بهداشت نیز برای کاربران قابل دسترس تر می شود.
به گفته هیگینز: “ما می توانیم برای درک بهتر عملکرد، نقاط داده جدید را ردیابی کنیم و ترکیب همه جانبه واقعیت مجازی با سایر سنسورهای پوشیدنی مانند Apple Watch، می تواند یک اکوسیستم متصل را ایجاد کند که نسل بعدی تناسب اندام را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد”.
مانند هر روند تمرینی، همواره مزایا و اشکالاتی در امر موسیقی مربوط به تمرین و سایر شرایط دیگر وجود دارد.
با توجه به اینکه واقعیت مجازی بیشتر به عنوان بستری برای انواع مختلف ورزش ها در نظر گرفته می شود تا اینکه به خودی خود نوعی ورزش باشد، در نتیجه باید برای کسانی که می خواهند آن را امتحان کنند، به طور کلی گزینه ای ایمن و منطقی تلقی شود.
البته جای تعجبی ندارد که این رویکر جدید واقعیت مجازی بیشتر برای آن دسته از افرادی جذابیت خواهد داشت که همیشه علاقمند به بازی و فناوری و مسائل این چنینی هستند و برای کسانی که سعی می کنند تا هر چه بیشتر از این دنیای مجازی دور بمانند، چندان جالب و جذاب نخواهد بود. بنابراین، گفته می شود که هر فرد باید قبل از انجام هر کاری تمام جوانب مثبت و منفی آن کار را بسنجد.
اینطور به نظر می رسد که حرفه ای ترین ورزشکاران با هر روز به باشگاه رفتن، تمرین های دائمی و یکنواخت روزانه و انجام کارهای نه چندان خوشایند تبلیغاتی هیچ مشکلی ندارند. یا اینکه مربیان ورزشی همواره در صدد با اهمیت جلوه دادن داشتن یک عادت ورزشی، ایجاد انگیزه درونی و جستجوی پاداش های ذاتی برای کمک به افراد برای انجام و ادامه دادن ورزش توسط آن ها هستند.
اما واقعیت چیزی غیر از این است و بیشتر مردم چنین رویکردی را نمی پذیرند. انجام تمرین های یکسان، هر روز یا روز در میان منجر به بی حوصلگی و دلسردی از ورزش می شود.
از این رو، با توجه به ماهیت اتصال به اینترنت هدست های واقعیت مجازی ( VR) و سایر دستگاه ها، ردیابی و نظارت بر معیارهای اصلی سلامت نیز برای کاربران قابل دسترس تر می شود.
به گفته مت چاکُن، مدیر عامل شرکت VR Doghead Simulations و فردی که با انجام ورزش در حوزه VR توانست به تناسب اندام برسد: “دیگر انجام تمرین های یکسان در یک سالن بدنسازی شلوغ و بد بو قدیمی شده است. امروزه افراد می توانند با استفاده سیستم واقعیت مجازی در هر جایی که دوست داشته باشند ورزش کنند –روی ماه، کنار ساحل، زیر اقیانوس یا هر کجا که بخواهند.
با استفاده از VR، افراد حتی می توانند یک مدل سه بعدی از یک حلقه بوکس را داشته باشند، در باغ های زیبای ژاپنی یوگا تمرین کنند و یا هر ورزش دیگری که دلشان بخواهند انجام دهند، بدون اینکه از منزل خارج شوند”.
در حقیقت یکی از بزرگترین مزایای این سیستم نوین برای کسانی که همیشه از این روال معمول و قدیمی ورزش دچار خستگی و بی حوصلگی می شدند، ایجاد فرصت های بی پایان برای داشتن حس تازگی در تمرینات، محیط و حتی افرادی استت که تصمیم می گیرند در یک دنیای آنلاین با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
زیبایی ورزش در یک محیط مجازی سه بعدی این است که می توانید درون برنامه همراه با محیط و بازی ها حرکت کرده و در تعامل باشید. این فناوری ها، که اساسا تجربه تمرین را به یک رقابت مجازی تبدیل می کنند – با خود یا با دیگران- در عین حال که سرگرم کننده است، می تواند فرد را از کارهایی که در واقعیت انجام می دهد نیز بازدارد یا به عبارتی فکرش را معطوف به چیز دیگری کند.
از سال ۲۰۱۹، تعداد بازی های VR که به طور خاص برای ورزش طراحی شده باشد چندان زیاد نیست، اما با این وجود باز هم تعدادی بازی وجود دارد که به دلیل ماهیت آن نیاز به حرکت کامل بدن در محیط مجازی دارند و آنها را به یک تمرین تبدیل می کند. استیو کامب، بنیانگذار وب سایت NerdFitness اظهار دارد: “من بهترین استدلال را دارم و بهترین نوع ورزش همراه با بازی را به اجرا در می آورم. مثلا بازی Guitar Hero را در نظر بگیرید، در حالی که بسیار بازی همه جانبه ای است، و در حالی که در حال نواختن گیتار و درام و سایر آلات موسیقی هستید، نوعی ورزش کاردیو را تجربه می کنید.
اما این تنها گزینه برای ورزش همراه با بازی نیست، برای مثال Creed، Rise to Glory و First Person Tennis از جمله دیگر بازی های محبوب و معروفی هستند که به نوعی ورزش نیز محسوب می شوند. البته با توجه به افزایش علاقه به VR برای ورزش، توسعه دهندگان همچنان بازی های جدید بیشتری را به بازار عرضه می کنند.
به هر دلیلی ممکن است در دنیای واقعی نگرانی هایی در مورد خود داشته باشید، مثلا در عین حال که به فکر بدن یا میزان آمادگی جسمانی و تناسب اندام خود هستید اما نمی دانید چگونه از تجهیزات ورزشی استفاده، تمرینات را چگونه انجام دهید و یا اینکه کسی را در ورزشگاه نمی شناسید.
واقعیت مجازی تمام این نگرانی ها را از بین می برد. به گفته چاکون: “VR به نوعی شبکه پشتیبانی فراهم می کند و آواتارها یا در واقع همان” ماسک” هایی را در اختیار افراد قرار می دهد تا هرگونه ناامنی و ترس را که ممکن است مانع از رفتن آنها به یک سالن ورزشی یا کلاس بدن سازی سنتی شود، پنهان کنند. در حقیت، افراد ممکن است بر عکس آنچه دریک تماس چهره به چهره یا در یک گپ تصویری هستند، در عالم مجازی بیشتر خود را بروز دهند و راحت تر رفتار کند”.
با توجه به اینکه سیستم عامل ها و بازی های واقعیت مجازی به اینترنت متصل هستند، می توانید به معنای واقعی کلمه نه تنها با سایر گیمر ها بلکه با سایر کاربران در سراسر جهان ارتباط برقرار کنید. چاکون معتقد است: “شما می توانید با مربیان در برزیل، برنامه ریزان تغذیه در نیویورک یا مربیان یوگا در بمبئی تعامل داشته باشید. بدین ترتیب می توانید یکدیگر را ببینید و به گونه ای تعامل برقرار کنید که انگار همگی در یک زمان و در یک مکان در کنار هم هستید. بهتر است شرکت کنندگان در تمرین VR بیش از ۵ نفر باشند تا بتوانند بهتر یکدیگر را به ادامه کار ترغیب و تشویق کنند.
با استفاده از سیستم های VR افراد به راحتی می توانند سیستم شوند و هر زمان که تمایل داشتند ورزش را شروع کنند. دیگر خبری از زود ثبت نام کردن در یک کلاس محبوب یا ایستادن در صف برای استفاده از تردمیل یا میز پرس در ساعت های اوج شلوغی در ورزشگاه نیست.
اولین دستگاه های VR مانند بیشتر فناروی های جدید، در ابتدای ورود بسیار گران قیمت بود و خریداری آن ها توسط عموم مردم تقریبا غیر ممکن بود. اما به تدریج و با پیشرفت فناوری و ورود شرکت های بیشتری به بازار، هزینه سیستم های متصل و بدون اتصال همچنان در حال کاهش است.
از سال ۲۰۱۹، Oculus Quest از ۳۹۹ دلار تا ۴۹۹ دلار تغییر کرده است، Oculus Go هماهنگ از ۱۹۹ دلار تا ۲۴۹ دلار، بسته های PlayStation VR از ۲۹۹ دلار شروع می شوند و قیمت HTC Vive از بیش از ۶۰۰ دلار شروع می شود. البته بادی گفته شود که این ها سیستم های هدست سازگار با مصرف کننده هستند و هنوز برخی از ویژگی هایی که سیستم های VR گسترده تر شامل می شوند را ارائه نمی دهند (بعضی از آنها از بدنه های کامل و تردمیل های تخصصی استفاده می کنند)، با این حال، هنوز هم آن قیمتی نیستند که همه افراد بتوانند از پس آن برآیند و قدرت خرید داشته باشند.
قطعا شما هم تا زمانی که مطمئن نباشید که با واقعیت مجازی می توانید از تجربه ورزش خود به قدر کافی لذت ببرید، حاضر نیستید چند صد دلار را برای خرید آن هزینه کنید.
اگر می خواهید از سیستم های VR مبتنی بر رایانه استفاده کنید، باید مطمئن شوید که رایانه قدرت پردازش چنین برنامه ای را داشته باشد و اگر VR را از طریق اتصال به اینترنت خانگی اجرا می کنید، باید اطمینان حاصل کنید که پهنای باند کافی برای بارگذاری گرافیک و اجرای یکپارچه سیستم را دارد.
به گفته ژانت دپاتی، مربی بدن سازی معتبری که در نمایشگاههای تجاری مانند CES درباره واقعیت مجازی و سایر فناوری ها سخنرانی داشته است: “باید مطمئن شوید که رایانه شما قدرت کافی را برای راه اندازی و اجرای نرم افزار VR را داشته باشد”.
“VR به قدرت محاسباتی بسیار بالایی نیاز دارد، بنابراین احتمالا قادر نخواهید بود بازیهای فعلی یا آینده را روی رایانه خود اجرا کنید، مگر اینکه با جدیدترین پردازنده ها و تراشه های گرافیکی ترکیب شود.” – ژانت دپاتی
برای جایگزینی محیط دنیای واقعی خود با یک محیط سه بعدی مجازی، باید از هدست استفاده کنید. برخی از این هدست ها به یک سیستم خارجی وصل می شوند ، به این معنی که شما باید در اطراف یک قلاب فیزیکی کار کنید ، در حالی که سایر هدست ها مستقل هستند. این هدست های مستقل یا بصورت بی سیم به یک سیستم خارجی متصل هستند یا واحدهای مستقل هستند که شما را قادر به برقراری تعامل در یک محیط مجازی بدون نیاز به قرار گرفتن در محدوده سنسورهای متصل می کند.
البته لازم به ذکر است که این هدست ها برای ورزش به صورت واقعیت مجازی یک نیاز اصلی محسوب می شود که همین امر ممکن است برای همه جذاب نباشد. در واقع استفاده از هدست VR تقریبا با استفاده از یک جفت عینک سنگین مخصوص اسنوبرد فرقی ندارد و شاید بتوان گفت به همان اندازه سختی های مخصوص به خود را دارد. به ویژه اینکه این هدست ها به طور طبیعی دیدتان را از محیط دنیای واقعی محدود می کند و شما مجبور هستید برای ایمن ماندن آن ها را به درستی روی سر خود حفظ کنید. این شرایط گاهی آنقدر برای یک فرد دشوار به نظر می رسد که حتی حاضر نیست آن را امتحان کند.
حتی اگر با استفاده از هدست هنگام ورزش مشکلی نداشته باشید، باید این نکته را یادآوری شود که در حین ورزش با هدست واقعیت مجازی عرق خواهید کرد. به گفته هیگینز: “دیگر نمی توان برای این مسئله هم استرس داشت، پس بهتر است برای هدست خود کاور مناسب تهیه کنید و از دستمال مرطوب برای تمییز کردن آن استفاده کنید. استفاده از دستمال مرطوب پس از هر تمرین متوالی هدست شما را تمیز و بهداشتی نگه می دارد و کاور مناسب برای هدست باعث می شود تمیز کردن آن راحت تر انجام شود و البته راحت تر هم روی سر قرار بگیرد”.
این مورد هم مسئله دیگری است که استفاده از هدست ممکن است کمی دست و پای فرد را حین تمرین ببندد. برای مثال، اگر در حین تمرین یا بازی نمای اتاق شما با یک رینگ بوکس خالی جایگزین شود، از آن جایی که دیگر دیدی نسبت به محیط واقعی اطراف خود ندارید، ممکن است یکباره پایتان به میز جلوی مبل گیر کند یا دم اسگتان را لگد کنید. حتی اگر سیستم واقعیت مجازی خود را در یک محیط وسیع تری قرار دهید، باز هم ممکن است با سایر افراد یا وسایل برخورد کنید.
نکته ای که باید مد نظر داشته باشید این است که واقعیت مجازی (VR) همان واقعیت تکمیل شده (AR) یا واقعیت نیست (MR) نیست و حتی اگر VR ممکن است گزینه ای جذاب برای شما نباشد دلیل نمی شود که AR یا MR هم به همان صورت باشد چرا که آن ها متفاوت هستند. دپاتی توضیح می دهد: “AR یک لایه در بالای نمای زنده از دنیای واقعی اضافه می کند. برای مثال، هنگام بازیPokemon Go، بازیکن دنیای واقعی را از طریق دورین گوشی موبایل خود می بیند و علاوه بر آن قادر به دیدن شخصیتهای متحرکی است که به صورت “لایه ای” بر روی تصویر دنیای واقعی قرار گرفته اند”.
با این حال، چنینی برنامه هایی مانند Pokemon Go به طور خاص به عنوان برنامه های تناسب اندام به بازار عرضه نمی شوند، اما در عین حال هنگام بازی فرد را ملزم می کند که در دنیای واقعی حرکت کند و به نوعی فعالیت بدنی و تحرک داشته باشد. همچنین، برنامه های AR اغلب ارزان هستند (یا حتی رایگان) و روشی سرگرم کننده را برای افراد فراهم می کند تا حدی از محدودیت های واقعیت دنیای واقعی فاصله گرفته و به نوعی یک واقعیت مجازی جایگزین را تجربه کند.
واقعیت ترکیبی به نوعی جایگزین “بهتری برای هر دو جهان” است. دپاتی می گوید: ” MR عناصر VR مانند صفحه نمایش نصب شده و حرکت ۳۶۰ درجه را با AR ، مانند اشیاء و مواردی که در محیط دنیای واقعی وجود دارد را با هم ترکیب می کند. سیستم عامل های MR یا از لنزهای شفاف (مانند HoloLens) یا دوربین های یکپارچه استفاده می کنند. من فکر می کنم در اینجا واقعا آینده با برنامه های بدنسازی همراه خواهد بود اما مسئله ای که وجود دارد این است که این دستگاه ها همچنان گران قیمت هستند و به راحتی در دسترس همه افراد نیست”.
در صورتی که نمی توانید سیستم VR خود را بخرید، اما دوست دارید ببینید که در یک محیط مجازی چگونه می توان فعالیت های ورزشی انجام داد، به دنبال سالن های بدنسازی مجهز به سیستم VR باشید. اولین سالن ورزشی کاملVR ، Black Box در سال ۲۰۱۹ در سانفرانسیسکو افتتاح شد و کارآفرینان در سایر شهرهای بزرگ احتمالا از این کار پیروی کنند و سالن های این چنینی روز به روز در سایر شهرها افتتاح شود و این امر ثابت می کند که VR می تواند آینده ورزش باشد.
منبع: verywellfit.com / ترجمه: فاطمه شهابی