جلوگیری از نارسایی قلبی بعد از حمله قلبی

اگر دچار انفارکتوس میوکارد (MI یا حمله قلبی) شدید، میزان مشخصی آسیب به عضله قلب شما وارد شده است. در واقع اگر این مقدار آسیب به عضله قلب وارد شود، فرد پس از حمله قلبی، در معرض ابتلا به نارسایی قلبی نیز قرار می گیرد. از این رو، انجام یک سری اقدامات برای جلوگیری از ابتلا به نارسایی قلبی پس از حملات قلبی، وجه مهمی از درمان به شمار می آید.

این خطر افرادی را که به دفعات دچار MI شده اند را بیشتر تهدید می کند. در این بیماران شروع نارسایی قلبی غالباً در طی چند ساعت یا روز اول می تواند حاد باشد.

 البته در برخی موارد که MI به صورت خفیف رخ داده و آسیب کمی به عضله قلب وارد شده نیز احتمال نارسایی قلبی وجود دارد. بدین جهت، درمان مناسب با دارو و تغییر شیوه زندگی در تأخیر یا جلوگیری از بروز نارسایی قلبی امری حیاتی است.

بازسازی چیست؟

اینکه نارسایی قلبی بعد از یک حمله قلبی رخ دهد یا خیر، تا حد زیادی به نحوه واکنش عضله آسیب دیده قلب بستگی دارد. بعد از MI، عضله سالم قلب “کشیده” می شود تا از کار افتادگی عضله آسیب دیده را جبران کند. این کشش منجر به بزرگ شدن قلب می شود، فرآیندی که به آن “بازسازی” قلبی می گویند.

متأسفانه، برای عضله قلب هم دقیقا همین اتفاق می افتد. کشش مداوم عضله قلب باعث ضعیف شدن آن شده و در نهایت منجر به نارسایی قلبی می شود. بنابراین، در حالی که فرایند بازسازی به قلب کمک می کند تا بهتر عمل کند و شاید این در کوتاه مدت شاید چیز خوبی باشد اما در دراز مدت بسیار آسیب زننده و مضر است. در نتیجه باید به دنبال راهی برای پیشگیری یا محدودسازی فرایند بازسازی بود تا خطر ابتلا به نارسایی قلبی کاهش یابد.

روند بازسازی چگونه سنجیده می شود؟

بخش مهمی از ارزیابی سلامت فرد پس از MI، تخمین میزان بازسازی قلبی است. این اطلاعات را می توان با انجام اسکن MUGA یا اکوکاردیوگرام، دو روش غیرتهاجمی تجسم بطن چپ بدست آورد. روشی خوب برای تخمین میزان آسیب های عضلانی قلب ناشی از MI و میزان بازسازی در حال انجام، اندازه گیری کسر جهشی بطن چپ (LVEF) است. LVEF درصد خون خارج شده توسط بطن چپ با هر ضربان قلب است. با بزرگ شدن قلب (یعنی با بازسازی)، بخش بیرون ریز کاهش می یابد. اگر LVEF کمتر از ۴۰ درصد باشد (طبیعی آن ۵۵ درصد یا بیشتر است)، در این صورت آسیب قابل توجهی در عضلات رخ داده است. هر چه LVEF پایین تر باشد، میزان آسیب دیدگی، بازسازی و خطر ابتلا به نارسایی قلبی نیز بیشتر می شود.

جلوگیری از بازسازی قلبی

مطالعات بالینی متعددی نشان داده است که دو دسته از داروها می توانند پس از MI ، بازسازی را به میزان قابل توجهی کاهش داده و طور عمر بیمارانی که علائم نارسایی قلبی دارند را تا حد زیادی افزایش دهد. این داروها مهارکننده های بتا و ACE هستند.

مهارکننده های بتا با محدود کردن اثر آدرنالین بر روی قلب فعالیت می کنند و اثرات مفیدی بر روی انواع مختلفی از بیماری های قلبی دارند. مهارکننده های بتا خطر ابتلا به آنژین در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD) را کاهش می دهد، میزان بقای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی را افزایش می دهد، خطر مرگ ناگهانی در بیماران پس از سکته قلبی را کاهش می دهد و بعد از MI از بروز فرایند بازسازی جلوگیری کرده و یا آن را تاخیر می­اندازد و حتی می تواند تا حدی بازسازی قلبی معکوس انجام دهد.

بنابراین، تنها در برخی موارد خاص که بیماران منع مصرف دارند (برخی از بیماران مبتلا به آسم حاد یا بیماران ریوی دیگر به راحتی نمی توانند این داروها را مصرف کنند)، در سایر موارد تقریبا همه بازمانده های حملات قلبی باید مهارکننده های بتا را مصرف کنند. رایج ترین مهار کننده های بتا پس از MI ، Tenormin (آتنولول) و لوپرسور (metoprolol) هستند.

مهار کننده های ACE نیز پس از MI شدید، به طور قابل توجهی موجب افزایش بقای فرد بیمار می شوند و علاوه بر این، خطر ابتلا به نارسایی قلبی را کاهش می دهند (با جلوگیری یا تأخیر در بازسازی). از جمله مزایای دیگر آن کاهش خطر MI های مکرر، سکته مغزی و مرگ ناگهانی است. در صورت حمله قلبی، مهارکننده های ACE مانند بتا بلاکرها جزء ضروریات محسوب می شوند. وازوتک (آنالاپریل) و کاپوتن (کاپتوپریل) داروهایی هستند که معمولاً بعد از MI استفاده می شوند.

حفظ سلامت قلب

علاوه بر درمانی که بطور خاص برای جلوگیری از نارسایی قلبی بعد از حملات قلبی برای فرد بیمار انجام می شود، سایر روش های مهم درمانی دیگری نیز مورد نیاز است که فرد باید برای حفظ سلامت ایده آل قلب خود انجام دهد. در ادامه فهرستی از مواردی ذکر شده که باید با مشاهده هر کدام از آن ها پس از حملات قلبی به پزشک مراجعه کرد. در واقع فرد پس از حمله قلبی دیگر دچار CAD شده است و باید سعی کند با این واقعیت کنار بیاید و همه کارها و اقدامات لازم برای کند کردن یا متوقف کردن بدتر شدن وضعیت بیماری CAD و جلوگیری از آسیب بیشتر به قلب را انجام دهد. این کارها شامل مواردی از جمله تغییر شیوه و سبک رژیم غذایی به شکل سالم تر، کاهش سطح کلسترول، گنجاندن ورزش در برنامه روزانه و بهینه سازی میزان وزن و فشار خون است.

منبع: verywellhealth.com / ترجمه: فاطمه شهابی