انواع فیبر عضلانی سریع و آهسته

آیا فکر می کنید شما در دوی سرعت بهتر هستید یا استقامت؟ یا هر دو؟ بسیاری از افراد بر این باورند که داشتن فیبرهای عضلانی سریعتر یا آهسته تعیین کننده این است که ورزشکاران در چه چیزی برتری دارند و آن ها چگونه به آموزش پاسخ می دهند.

به طور کلی انواع فیبر عضلانی را می توان به دو نوع اصلی تقسیم کرد: فیبرهای عضلانی با کشش آهسته (نوع I) و فیبرهای عضلانی با کشش سریع (نوع II). سپس این نوع از فیبرهای کششی سریع خود در دو نوع IIa و IIb طبقه بندی می شود.

به نظر می رسد این تمایزها بر نحوه واکنش عضلات به تمرین و فعالیت بدنی تأثیر می گذارد و هر نوع فیبر از نظر توانایی انقباضی در نوع خود منحصر به فرد است. به طور کلی، ماهیچه های انسانی حاوی نوعی ترکیب ژنتیکی تعیین شده از نوع فیبر های آهسته و سریع هستند.

به طور متوسط، در بیشتر ماهیچه هایی که برای حرکت استفاده می شود، حدود ۵۰ درصد آن ها از نوع فیبرهای آهسته و ۵۰ درصد دیگر از نوع سریع هستند.

فیبرهای عضلانی با کشش آهسته (نوع I)

فیبرهای عضلانی با کشش آهسته در استفاده از اکسیژن برای تولید بیشتر آدنوزین تری فسفات (ATP) برای انقباضات مداوم و طولانی مدت عضلات کارآمدتر هستند. این نوع از فیبرهای عضلانی نسبت به نوع سریع دیرتر دچار خستگی می شوند و طولانی مدت تر می توانند به فعالیت ادامه دهند، در نتیجه برای دونده های ماراتون یا دوچرخه سواران مفیدترند.

فیبرهای عضلانی کششی چرخشی (نوع II)

از آنجا که فیبرهای عضلانی کششی سریع از سوخت بی هوازی برای ایجاد سوخت ماهیچه ها استفاده می کنند، در نتیجه نسبت به نوع آهسته از قدرت یا سرعت بهتری برخوردارند اما نسبت به آن ها سریعتر دچار خستگی می شوند. این نوع از فیبرهای عضلانی دقیقا به اندازه فیبرهای آهسته در انقباضات عضلانی نیرو تولید می کنند اما تنها چیزی که باعث می شود نام آن ها سریع باشد این است که این کار را با سرعت بیشتری انجام می دهند. به همین دلیل است که یکی از مهمترین ویژگی های دونده های سرعت داشتن فیبرهای کششی سریع است زیرا او باید در کمترین زمان با بیشترین سرعت نیروی لازم برای دویدن را تولید کند.

فیبرهای عضلانی کششی سریع (نوع IIa)

این نوع از فیبرهای عضلانی سریع همچنین با نام فیبرهای کششی سریع واسطه یا میانجی شناخته می شوند. زیرا آنها قادرند تقریبا به طور برابر از متابولیسم هوازی و بی هوازی برای ایجاد انرژی استفاده کنند. به این ترتیب، آنها ترکیبی از فیبرهای ماهیچه ای نوع I و II هستند.

فیبرهای عضلانی کششی سریع (نوع IIb)

این نوع فیبر برای ایجاد انرژی از متابولیسم بی هوازی استفاده می کند. این نوع فیبرهای عضلانی کششی سریع “کلاسیک” هستند و در تولید سریع و بی وقفه انرژی به صورت قدرتمند و عالی عمل می کنند. این فیبر عضلانی بیشترین میزان انقباض را نسبت به سایر انواع فیبرهای عضلانی دارد، اما سرعت خستگی آن نیز نسبت به سایر سریعتر است و خیلی دوام نمی آورد و سریع نیاز به استراحت دارد.

نوع فیبر عضلانی و عملکرد ورزشی

نوع فیبر عضلانی شما ممکن است در ورزش هایی که از نظر طبیعی در آن‌ها خوب، سریع یا قوی هستید تاثیرگذار باشد. از این رو، ورزشکاران المپیک تمایل دارند در ورزش هایی شرکت کنند که بیشتر با آرایش ژنتیکی آنها مطابقت داشته باشد. با توجه به همین موضوع، بررسی هایی بر روی ورزشکاران المپیک انجام شده و نتایج نشان می دهد که دونده های سرعت بیش از ۸۰ درست فیبرهای ماهیچه ای آن ها از نوع کششی سریع است و این در حالی است که در دونده های ماراتون دقیقا بر عکس است و حدود ۸۰ درصت فیبرهای عضلانی آن ها از نوع کششی آهسته است.

بنابراین، گرچه نوع فیبر بخشی از موفقیت یک ورزشکار حرفه ای را شامل می شود اما به طور دقیق نمی تواند پیش بینی کننده عملکرد او باشد زیرا عوامل بسیار دیگری دخیل هستند از جمله آمادگی ذهنی، تغذیه مناسب و آبرسانی بدن، استراحت کافی و داشتن تجهیزات و شرایط مناسب.

آیا با آموزش می تواند نوع فیبر عضلانی را تغییر داد؟

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اسکلت عضلانی انسان قادر است با دریافت آموزش های لازم، نوع فیبرهای عضلانی را از “سریع” به “آهسته” تبدیل کند. البته این مسئله به طور قطعی ثابت شده نیست و همچنان نیازمند بررسی و پژوهش است.

این نکته را به خاطر داشته باشید که اختلافات ژنتیکی ممکن است در سطح رقابت های ورزش حرفه ای بسیار خاص عمل کند. با این وجود، پیروی از اصول علمی ورزشی می تواند عملکرد شخصی یک ورزشکار معمولی را به طرز چشمگیری بهبود بخشد. به طوری که با تمرینات استقامتی مداوم، فیبرهای عضلانی می توانند رشد بیشتری داشته باشن و توانایی خود را در مقابله و سازگاری با استرس ورزشی بهبود بخشند.

منبع: verywellfit.com / ترجمه: فاطمه شهابی